10 mentale herstel tips

Na de enthousiaste reacties op 10 trombose herstel tips, zijn hier 10 nieuwe tips specifiek voor mentaal herstel. Het zijn dingen die ik zelf ben tegengekomen drie jaar nadat ik een longembolie en longinfarct heb gehad. Wat mentaal herstel betekent en met welke klachten je momenteel rondloopt kunnen per persoon verschillen. Daarom zijn dit geen magische tips die al jouw klachten zullen oplossen. Ik hoop dat er erkenning ontstaat bij andere Tromboseoverlevers door mijn ervaring te delen. Mocht je zelf goede tips hebt, laat ze dan vooral achter als commentaar onder dit artikel zodat andere tromboseoverlevers het kunnen lezen!

Gun jezelf tijd om te herstellen

Drie jaar nadat ik trombose heb gekregen, kan ik zeggen dat dit een van de belangrijkste mentale herstel tips was. Je doet er toe. Jouw gezondheid doet er toe. Jij bent belangrijk. Jouw herstel is belangrijk. Jouw vitaliteit is de fundatie van jouw leven. Althans, zo heb ik dat ervaren. Door lekker in je vel te zitten, zit je lekker in het leven. Om na trombose weer vitaal te worden, heb je tijd nodig. Niet iedereen heeft de luxe om tijd vrij te maken van verplichtingen, maar besef dat jouw gezondheid óók een verplichting naar jezelf is. Mijzelf op nummer 1 zetten heeft wat tijd gekost, maar ook zoveel opgeleverd. Stel jezelf de vraag: Hoe kan ik mij op nummer 1 zetten? Is dat met verwenweekenden, sporten, ontspannen, nieuwe schoenen, afspraak bij de psycholoog of in contact komen met lotgenoten. Hoe stel jij prioriteit aan jouw mentale herstel?

Nee is een volle zin

Door trombose is mijn blik op wat ik wil en leuk vind aardig veranderd. Vooral waar ik geluk en energie uit haal. Mijn mentale behoeftes hebben zich ook zeker aangepast. Dit was best wel wennen. Het bruisende leven van voorheen lukte mij gewoon niet meer. Door mij vast te klampen aan wat was, werd ik erg ongelukkig. Ik zag langzaam in dat ik ja bleef zeggen om een bepaald beeld van mezelf in stand te houden. Ik met en ik zonder trombose. Ik moest nee leren zeggen. En ja leren zeggen tegen de juiste dingen. Dit klinkt simpel op papier, maar het bleek veel moeilijker te zijn. Wat veranderde waren vijf woorden uit een interview: nee is een volle zin. Dit was zo duidelijk dat ik het ben gaan toepassen. Er ontstond opeens zoveel ruimte in mijn hoofd. Er was minder ruis van alle dingen die ik ‘moest’ doen. Er bleek ook veel meer ruimte te ontstaan voor dingen die ik wel leuk vind en nodig had. Hier kan ik dan ook meer van genieten, omdat er minder struikelblokken in mijn agenda zijn. ‘Nee is een volle zin’ heeft er voor gezorgd dat ik mijn mentale gezondheid op nummer 1 kan en durf te zetten.

Verdriet toelaten

Verdriet heeft zich de twee jaar na mijn longembolie opgehoopt in mijn lichaam. Sinds ik naar de psycholoog ga ben ik mijn verdriet aan het omarmen, toelaten en ‘uit’ mijn lichaam aan het laten. Door het oefenen met verdriet bespreekbaar te maken en toe te laten, neemt de spanning in mijn lichaam en hoofd af. Er was een periode dat ik niet verdrietig wilde zijn, maar ook het gevoel had dat ik de hele dag kon huilen. Toen ik het hier met mijn oma over had, zei ze het volgende: “Ik zet een kookwekker van 15 minuten om te huilen. Als je ouder bent heb je veel verdriet meegemaakt en dit moet eruit. Anders gaat het je leven overnemen. Daarom helpt het om er goed bij stil te staan. Na 15 minuten droog je je tranen en ga je je leven leven.” Ik vind dit prachtig advies. Ik heb geleerd dat verdriet erbij hoort. Het laat zien dat iets je raakt. Verdriet moet er zijn.

Leren over verschillende emoties

Bij trombose komt veel kijken. Na de diagnose en behandeling in het ziekenhuis voelde de bloedprop bijna significant klein ten opzichte van alle dingen die op mij af kwamen. Zeker op emotioneel vlak had ik niet verwacht dat het zoveel impact op mij zou hebben. Nu ik meer over emoties heb geleerd, kan ik ook beter plaatsen wat ik voel. Neem als voorbeeld boosheid. Ik kreeg vaak de vraag of ik boos was dat ik een longembolie had gekregen. In mijn hoofd was boos schreeuwen en agressie. Dus nee ik was niet boos. Door emoties zo zwart-wit te zien leek het alsof ik onverschillig over mijn longembolie was. Ik raakte ook steeds meer in de knoop, omdat het niet lukte emoties te identificeren en erkennen. Toen ik in aanraking kwam met een emotiewiel, werden emoties voor mij visueel veel duidelijker. Toen leerde ik dat boos ook teruggetrokken, gefrustreerd of geschonden kon zijn. Het zien van een spectrum van emoties hielp mij duidelijker te verwoorden en voelen wat trombose in mij had losgemaakt. Binnenkort verschijnt een nieuw werkboek voor trombose en emoties.

Praat erover

Veel opluchting ontstond toen ik Eline ontmoette en kon praten over mijn ervaring zonder oordeel, verwachting of telkens de situatie moeten uitleggen. Het oprichten van Tromboseoverlevers en in contact komen met anderen met hetzelfde verhaal is de kers op de taart. Ik haal zoveel erkenning uit ieders ervaring. Het liefst heb ik niet dat iemand trombose moet doorstaan, toch biedt het mij troost om te horen dat ik niet de enige ben. Als tip wil ik meegeven om je niet-Tromboseoverlevers omgeving de kans te geven je te begrijpen. Door andere te betrekken in jouw moeilijke tijd, neemt de spanning in jouw lichaam af. Het onbegrip neemt af. De emotionele randjes worden minder scherp. 

Verweven > verwerken

Verwerken zou betekenen dat iets over is, opgelost, klaar is kees! Na drie, en voor Eline bijna negen jaar, kunnen we zeggen dat dat niet altijd het geval is. Laatst zei iemand tegen mij: je moet het zien als een ervaring verweven met jezelf. Je kunt je niet distantiëren of losmaken van deze ervaring. Je kunt het wel in je opnemen en verweven met wie je bent. Je kunt verder groeien en sterker worden. Er is echter geen einddoel na trombose. Ik denk dat fysiek en mentaal vitaal hier het dichtst in de buurt komt, maar ook dit betekent voor iedereen wat anders. Bij mij gaf het rust om te beseffen dat “de oude worden” niet bestaat, en er alleen ontwikkeling is. Hierdoor kon ik het ideale beeld van wat ik ‘moest’ worden, langzaamaan  loslaten. Probeer te bedenken of jij een bepaalde versie van jezelf moet worden in jouw trombose herstel. Waarom moet je dit worden? Wat zijn eigenlijk de echte doelen die je wilt behalen?

Verdrinken in advies

Mediteren, yoga, journallen, wandelen in de natuur: allemaal leuk en aardig, maar waar begin je?! Een nieuwe gewoonte is niet in een dag gemaakt. Verwacht ook niet dat jezelf forceren op een matje te liggen of A4’tjes vol pennen met gedachten de magische oplossing gaat zijn. Vraag jezelf af: wat vind ik prettig om te doen? Waarvan ontspan ik? Wat is mijn uitlaatklep? Voor mij is dat sporten en lachen. Door eens in de twee weken met vrienden te gaan tennissen, heb ik het beste van beiden. Lachen met leuke mensen, terwijl ik aan het sporten ben. Goed bijkletsen en met mijn hoofd even ergens anders zijn. Ik houd er ook van om te tekenen. Als mijn hoofd vol zit maak ik kleine tekeningetjes met wat mij dwars zit. Wat ik hiermee wil zeggen: vind jouw uitlaatklep. Als dat wel meditatie is, is dat natuurlijk heerlijk! Vooral blijven doen. Maar laat je niet gek maken door alle adviezen die rond jouw oren vliegen. Blijf bij jouw gevoel en experimenteer met verschillende dingen om jouw uitlaatklep te vinden.

Praktische tips zonder uitleg

Hier dan toch ongevraagd advies! Verwijder al jouw social media apps voor een maand. Loop met blote voeten door gras of in de zee. Zet een kookwekker en huil 15 minuten. Schrijf al jouw diepste gevoelens op papier, adem in, adem uit, en verscheur of verbrandt het – wel veilig natuurlijk. Stel onhaalbare doelen bij. Wees zacht voor jezelf. Schrijf een brief aan jezelf over waar je nu bent, hoe ver je al bent gekomen en open deze brief over 3 maanden weer. Professionele hulp kan geweldig zijn, dus maak een afspraak met jouw huisarts voor de mogelijkheden, bijvoorbeeld om voor jouw mentale gezondheid bij de praktijkondersteuner te kunnen lopen. Ga naar de sauna of boek een massage. Neem contact op met een mede Tromboseoverlever via Instagram of Facebook en vraag om een mentale herstel tip. Deel vooral (anoniem) jouw eigen tips onderaan dit artikel.

Alles of niets mentaliteit

Ik ga over mijn gevoel praten, ik ga emoties omarmen, ik ga elke dag 30 minuten buiten zijn, ik ga tijd voor mezelf vrijmaken, ik ga alles doen! En als dat niet lukt, dan laat ik alles los en doe ik niets. Voor mij zat er lange tijd niets tussenin. Ik moest en zou zo snel mogelijk weer de oude zijn. En als dat niet lukte, laat dan alles maar vallen. Alles of niets kwam vanuit een plek van angst. Als ik er namelijk niet ALLES aan zou doen om alles goed te doen, zou trombose terug komen. Maar ALLES doen houd je niet lang vol en wordt al snel niets meer kunnen doen. De angst uitspreken en leren herkennen hielp mij om te zien dat tussen alles en niets nog een hele hoop zit. Wat betekent ALLES doen voor jou? Kun je alles verspreiden over meerdere dagen of het opdelen in kleinere etappes? 

Alles is soms even kut

Allemaal leuk en aardig deze tips en vondsten, maar alles is soms even kut. Elke dag blij zijn bestond niet en gaat ook niet bestaan. Er zitten dagen tussen die onwijs vervelend gaan zijn. Dagen waarin je baalt dat je dit hebt moeten meemaken. Dagen waarin het voelt alsof het jij tegen de wereld is. Dagen waarin je je zo alleen voelt in gezelschap. Dagen waar je in bed wilt duiken en nooit meer uit wilt komen. Dat is oké. Dat is allemaal helemaal oké. We hebben die dagen allemaal. Mij helpt het om dit helemaal te omarmen. Niet iedereen heeft die luxe. Toch wil ik zeggen, ga even goed in die poel van ellende zitten. Omarm het gevoel en laat het eruit!

Of maak een lekkere wandeling, schijnt gezond voor je zijn 😉❤️