Meteen naar de inhoud
Home » Tijdlijn » Leven met trombose

Leven met trombose

Als je trombose hebt gehad, staat de wereld op de kop. Alles wat voorheen vanzelfsprekend was, kan ineens een grote uitdaging zijn geworden. Je moet jezelf opnieuw leren vinden. Dat is niet makkelijk. In dit artikel kun je lezen hoe Noa en Eline hun leven eruit ziet met trombose.

Eline

In de jaren na Eline’s trombosebeen en longembolie verlangde ze naar het moment dat ze volledig herstelt zou zijn. Ze visualiseerde dat ze een ‘normaal’ leven zou leiden, waarin ze geen angst voor een nieuwe trombose kende en geen fysieke beperkingen meer had. Eline bedacht bij alles wat ze in de maanden en jaren erna meemaakte dat het tijdelijk zou zijn. 

De paniekaanvallen die ze kreeg wanneer alles er op leek dat ze opnieuw een trombosebeen had. De ademnood die ze ervaarde nadat ze een sprintje probeerde te trekken om de trein te halen. Ja, er zou een moment komen waarop ze dat niet meer zou ervaren. Een moment waarop ze alles achter haar kon laten en kon verder gaan met haar leven.

Leven met een trombose betekent dat je er iedere dag actief voor kiest om door te blijven klimmen naar de top van de berg

Op een gegeven moment realiseerde ze dat dit moment nog altijd niet was geweest en dat het waarschijnlijk ook niet zal komen. Het leek erop dat haar trombose iets is waar ze mee moet leren leven. Eline raakte gefrustreerd, want hoe doe je dat? Hoe ziet het eruit als ze hebt leren leven met het feit dat je een gebeurtenis hebt meegemaakt dat je heeft getekend voor het leven?

Betekent het dat je nooit meer angst zult ervaren om het opnieuw te krijgen? Of dat je je er maar bij neerlegt dat jouw conditie nooit meer zal worden zoals voorheen? 

Nu, ruim zes jaar later, is Eline tot de conclusie gekomen dat het leren leven met een trombose betekent dat je er iedere dag actief voor kiest om door te blijven klimmen naar de top van de berg. Dat je hebt geaccepteerd dat je meer bagage meeneemt om daar te komen. Dat je weet dat er onderweg obstakels zullen zijn die jij misschien als enige ervaart in jouw omgeving, maar dat je met de kennis van jouw bagage weet hoe je deze kunt overwinnen. 

Noa

Noa besloot na haar longembolie en longinfarct niet te wachten voordat alles wat ze ervaarde voorbij was. Ze wist dat ze haar herstel voorop moest zetten: vóór al het andere. Daarom besloot ze ruimte te creëren om daar actief mee bezig te zijn. Ze nam de tijd om te bedenken wat en wie ze nodig had om te herstellen.

Binnen haar vriendengroep vroeg Noa wie er met haar mee wilde zwemmen. Drie keer per week zwom ze samen met een vriendin. In het begin tien minuten, waarna ze de rest van de dag uitgeput op bed lag. Later kon ze een uur per sessie volhouden.

Hoe rot het ook is: jij bent uiteindelijk degene die bepaalt hoe je ermee omgaat

Vooral in de eerste drie maanden voelde Noa vrijwel iedere dag pijn. Hierdoor werd ze continu eraan herinnert wat ze had meegemaakt. Geleidelijk aan ging het steeds beter en begon ze zich steeds meer te zien als een herstelt persoon. 

Een van de dingen die haar geholpen heeft, is het besef dat het gaat om hoe je met een gebeurtenis omgaat. Er zullen altijd dingen gebeuren in het leven waar je wel of geen invloed op hebt. Hoe rot het ook is: jij bent uiteindelijk degene die bepaalt hoe je ermee omgaat. Dat betekent niet dat je je niet mag rot voelen (voor een lange tijd) en het betekent niet dat alles rozengeur en maneschijn is, maar het betekent wél dat je moet doorzetten. En het is helemaal goed om daarbij hulp te vragen.

Iedere dag gebeurt er wel iets wat je als persoon vormt tot een nieuwe versie van jezelf. Trombose is iets wat je in een klap voor een groot deel zal veranderen. Dat betekent ook dat je er veel van kunt leren en dat je je kunt voortbouwen daarop. Het vormt je namelijk tot een nieuwe versie van jezelf. 

Laat hier je reactie achter:

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *